اشتباه ۲

داشتم اشتباه میکردم

نه خدایا گناه میکردم

داشتم بی وضو به چشمانش

صاف و ساده نگاه میکردم

زیر آوار خستگی هر شب

مثنوی نذر ماه میکردم

برگه امتحان عمرم را

با تقلب سیاه میکردم

                             سالها رفت و تازه فهمیدم

                            داشتم اشتبـــــــاه میکردم

اشتباه

نشسته بودی و ما را نگاه میکردی

بدون آنکه بفهمی گناه میکردی

نشسته بودی و با دستهای تاریکت

تمام پنجره ها را سیاه میکردی

بدون آنکه بفهمی در آن حوالی سرد

بساط مرگ مرا روبراه میکردی

قبول میکنم آری گناه از من بود

قبول کن که تو هم اشتباه میکردی

                                          چه می شد ای شریان سوز ای تمامی من

                                          دوباره مثل گذشته نــــــــــــــــــــگاه میکردی

اولین سلام

خزان که قسمت من شد، بهار مال شما

و صادقانه بگویم سلام، حال شما