بی تو

پر زدن بی بال، بی تو آیه تنزیل بود

سیب هم زندانی سرپنجه زنبیل بود

ما در آن شهری که بودیم، استوای گرم خیز

در دهانهامان زمستان بود و تف، قندیل بود

شعله زد تا آسمان یک خنجر و خاموش شد

آن صدائی که شبیه جیغ اسماعیل بود

خون ردای خنجران سرخ این در شهر ما

مزد بی رحمانه خودسوزی یک ایل بود

                                     آی در دستانتان شمشیر، ای قابیل ها

                                    این صدای ضجه های زخمی هابیل بود